„Jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma” – jakże to proste i wymowne przysłowie. W życiu często nie jest tak jak sobie wymarzymy. Zmiany pojawiają się jak w kalejdoskopie. Plan jeden po drugim idzie w
„Rzeczywistość nie jest kolorowa – ciała kobiet po ciąży„, „Jak wygląda kobiece ciało 24 godziny po porodzie?„, „Jak ciąża zmienia ciało? To prawdziwe zdjęcia PRAWDZIWYCH KOBIET. Są oszpecone?” , „Kobieta karmiła dziecko piersią w metrze. Zobacz reakcje pasażerów„ – to
Czasami się poddaję. Czasami mam ochotę zamknąć na dobre komputer, komórkę, wypisać się z mediów społecznościowych, wyłączyć radio, nie czytać gazet. Pierwszy krok już zrobiłam – od ponad 6 lat nie mam telewizora. Cisza w domu bez reklam w tle, czy
Mając prawie 32 lata patrzę z perspektywy na to czego nauczyła mnie do tej pory szkoła i życie. Nasuwa mi się jeden, prosty wniosek – szkoła nauczyła mnie wielu bardziej lub mniej przydatnych rzeczy, jednak nie przygotowała mnie na wyzwania
Zbliża się 5-lecie naszego małżeństwa. To kawał czasu, a prawie drugie tyle byliśmy ze sobą zanim powiedzieliśmy sobie TAK. Znaliśmy się z lat szkolnych, ale nikomu z nas nie przechodziło wówczas przez myśl, że kiedyś będziemy razem. Każde z nas
„Przepraszam, że nie odpisywałem wcześniej. Kilka tygodni temu wykryto u mnie nowotwór kości, a za kilka dni mam amputację. Jak tylko dojdę do siebie to wezmę się za zlecenie, o ile nie będzie jeszcze za późno. Bardzo Państwa przepraszam.” „Mój
Artykuły i dyskusje o szczepieniach zawsze wzbudzają mnóstwo kontrowersji. Oburzają się szczepiący na nieszczepiących, że są nieodpowiedzialni i przez nich wyginie gatunek ludzki. Denerwują się nieszczepiący na szczepiących, że ci z kolei bezmyślnie poddają swoje dzieci eksperymentom medycznym, których skutki mogą
Coraz częściej widząc i słysząc w różnych mediach relacje z coraz to gorszych i bardziej drastycznych wydarzeń naszych czasów zaczynam mieć… poczucie winy. Widząc na szklanym ekranie ludzi tracących dach nad głową, patrzę jednocześnie na sufit swojego komfortowego i ciepłego mieszkania.
Ojcze mój, któryś jest w Niebie Powiedz, którą drogą mam iść do Ciebie? Czy tę krętą, czy prostą, z pagórkiem, czy z rzeką? Gdzie jesteś bliżej, a gdzie zbyt daleko? Otwórz me oczy, by patrząc – widziały Dotknij mych uszu
To był ten poranek, w którym spadł pierwszy śnieg. Siedziałam w poczekalni cierpliwie czekając na swoją kolej na badania. Nic takiego, ot profilaktyka. Z prawej siedziała kobieta ze swoim ojcem, który „zdawał” test glukozowy. Z lewej matka z dwójką dzieci,
Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi, są synami i córkami powołanymi do życia przez Życie, przychodzą przez was, ale nie z was. I choć są z wami, do was nie należą. Możecie im przekazać waszą miłość, ale nie wasz sposób
Boże, kim jesteś? Mówią, że wiele masz imion i za każde z nich gotowi są zginąć. Gdzie jesteś? Mówią, że w sercach, że w kościołach, że w lekkich powiewach wiatru, że nie sposób Cię ominąć. Gdzie byłeś? Gdy strzelali, opłakiwali,
Obudziło mnie głośne krakanie wrony. Niemrawo otworzyłam powieki i przez chwilę mrużyłam je w ulubiony dla siebie sposób – patrząc przez rzęsy. Kiedy zauważyłam widmo tęczowych kolorów, szybko otworzyłam oczy i ku mojemu zdumieniu ukazał mi się piękny, jeszcze dość wczesny zachód słońca.
Zapowiadał się piękny dzień! Słońce nieśmiało przebijało się przez chmury i witało ciepłymi promieniami pierwszych przechodniów biegnących na autobus, jadących na rowerach/w samochodach lub idących dziarskim krokiem do pracy. Obserwując ten poranny zryw z okna swojego „M” na 8-mym piętrze
Odkąd wyszłam za mąż (a będzie to już 4-ty rok!) zastanawiałam się jaka jest moja nowa rola? Czy powinnam się jakoś zmienić, czy być nadal zwariowaną sobą kochającą wolność i sprawiedliwość? Słowo „żona” było i wciąż jest dla mnie nacechowane
Komentarze